W opublikowanym niedawno wyroku (III CK 160/05, OSNC 2006/7-8/132) Sąd Najwyższy uznał, że używanie w obrocie gospodarczym zarejestrowanego znaku towarowego podobnego do wcześniej zarejestrowanego i używanego znaku renomowanego dla oznaczenia towarów identycznych lub podobnych do oznaczanych tym znakiem, lecz o niskiej jakości, jest czynem nieuczciwej konkurencji (art. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, Dz. U. Nr 47, poz. 211 ze zm., dalej: ZNKU)
Rozstrzygnięcie zapadło w sporze pomiędzy powodem "Braun" GmbH w Niemczech, a pozwanymi polską spółką jawną Brach-Pol oraz Parada spółką z ograniczoną odpowiedzialnością na Cyprze.
Braun GMBH jest znanym na świecie producentem sprzętu AGD, któremu przysługują prawa z rejestracji Wspólnotowych Znaków Towarowych (w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego) oraz krajowych znaków towarowych (w Urzędzie Patentowym RP) słownego "BRAUN" i słowno-graficznego z charakterystyczną stylizowaną pisownią "BRAUN". Znaki te Braun GMBH umieszcza na swoich towarach AGD m.in. elektrycznym sprzęcie kuchennym jak roboty kuchenne, miksery, urządzenia do mielenia, wyrabiania ciasta, sokowirówki, golarki elektryczne i urządzenia do strzyżenia i pielęgnacji włosów oraz żelazka elektryczne.
W dniu 19 lutego 2003 r. jeden z Urzędów Celnych zatrzymał towar zgłoszony do odprawy przez pozwaną polską spółkę wobec uzasadnionego podejrzenia, że przewożone towary naruszają prawa własności intelektualnej. Na zatrzymanych towarach zamieszczone były oznaczenia łudząco podobne do znaków towarowych "Braun" GmbH, a na opakowaniach jednostkowych i zbiorczych nie było oznaczenia kraju produkcji i importera.
Powód Braun GMBH wystąpił o ochronę marki na drodze sądowej, żądając zaniechania wprowadzania do obrotu suszarek do włosów, maszynek do strzyżenia włosów i innego sprzętu AGD oznaczonych znakami słownymi i słowno-graficznymi "BROWN" i "BROWN KING" oraz usunięcia opisanych oznaczeń lub zniszczenia towarów, gdyby usunięcie oznaczeń okazało się niemożliwe. Ponadto Braun GMBH zażądał od pozwanych opublikowanie na ich koszt w dwu dziennikach trzykrotnych oświadczeń, gdzie przyznają oni, że dopuścili się czynu nieuczciwej konkurencji.
Sądy pierwszej i drugiej instancji uznały za zasadne żądania Braun GMBH stwierdzając, że zakwestionowane znaki towarowe "Brown" są podobne do znaku słowno-graficznego "Braun" oraz wskazując, że działania pozwanych stanowiły bezprawne i celowe nawiązanie do znaku towarowego o ustalonej na polskim rynku renomie i wykorzystanie pozycji tego znaku oraz renomy towaru.
Sąd Najwyższy rozpoznając sprawę zwrócił uwagę, iż znak słowny i słowno-graficzny „Braun” jest znakiem renomowanym, który korzysta ze wzmożonej ochrony prawnej, wynikającej z dyrektywy WE nr 89/104 z 1988 r. w sprawie harmonizacji prawodawstwa państw członkowskich w dziedzinie znaków towarowych oraz art. 296 ust. 2 pkt 2 Prawa Własności Przemysłowej. Wyjątkowość renomowanego znaku towarowego polega na tym, iż jego ochrona prawna rozciąga się na wszelkie towary oznaczone identycznymi lub podobnymi znakami, jeżeli tylko używanie takich znaków może przynieść naruszycielowi nienależną korzyść lub być szkodliwe dla renomy znaku wcześniejszego. Ochrona renomowanego znaku towarowego ma zatem zastosowanie nawet w sytuacji, gdy znaki identyczne lub podobne są stosowane w odniesieniu do innych towarów, niepodobnych do towarów objętych renomą znaku. Ponadto w celu uzyskania ochrony prawnej renomowanego znaku towarowego wystarczy stwierdzenie ryzyka skojarzenia znaków, nie jest natomiast konieczne - jak w przypadku innych niż renomowane znaków towarowych - niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów lub usług. Jak wskazuje Sąd Najwyższy, przyznanie wzmożonej ochrony, uzasadnione jest biorąc pod uwagę, że renomowany znak towarowy skupia i utrwala w świadomości kupujących przekonanie o walorach towaru, jego oczekiwanych i niezawodnych cechach. Renomowany znak stanowi nie tylko cenny, lecz - jak wskazuje praktyka - niekiedy dominujący składnik majątkowy przedsiębiorstwa.
Sąd Najwyższy następnie uznał, iż używanie przez pozwanych w obrocie gospodarczym znaku towarowego podobnego do znaku renomowanego „Braun” umożliwiło im zdobywanie klienteli bez poniesienia własnych nakładów i kosztów na promocję i reklamę oraz wysiłków na rzecz dobrej jakości towaru. Korzystali zatem z ustalonej renomy towaru, przychylnego nastawienia klienteli do znaku, stosowanego wcześniej dla innych towarów.
Sąd Najwyższy podkreślił, iż szczególnie negatywne następstwa działalności pozwanych wiążą się z tym, iż wprowadzane przez nich towary na rynek wykazywały niski poziom jakościowy, co bezpośrednio grozi zniszczeniem renomy wyrobów Braun GMBH. Takie działania - zdaniem Sądu Najwyższego - naruszają nie tylko standardy uczciwości w obrocie, lecz wprost godzą w pozycję i stabilizację gospodarczą uprawnionego do używania renomowanego znaku towarowego.

Na podstawie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12. 10.2005r., III CK 160/05, publ. OSNC 2006/7-8/132.